Sirichet's Blog

ผมเคยบอกนิสิตเสมอว่า ตลาดแรงงานเปรียบเหมือนสิ่งมีชีวิต มันหายใจ มันเคลื่อนไหว และที่สำคัญมันไม่เคยรอใครเลย ในฐานะอาจารย์คนหนึ่งที่ติดตามการเปลี่ยนแปลงของตลาดแรงงานมาหลายทศวรรษ ผมไม่เคยเห็นวิชาชีพไหนที่กำลังเผชิญกับจุดเปลี่ยนที่รุนแรงเท่ากับสิ่งที่เกิดขึ้นกับวงการวิทยาศาสตร์การกีฬาในประเทศไทยตอนนี้ นี่ไม่ใช่แค่การเปลี่ยนแปลงนี่คือการปฏิวัติที่กำลังเกิดขึ้นอย่างเงียบๆ ลองนึกภาพดูสิครับ เมื่อตื่นนอนตอนหกโมงเช้า คุณสวมนาฬิกาสมาร์ทวอทช์ ที่บอกว่าคืนที่ผ่านมาคุณนอนหลับลึกเพียง 47 นาที และช่วง REM ของคุณถูกรบกวนถึงสามครั้ง มันแนะนำว่าวันนี้คุณไม่ควรออกกำลังกายหนัก แทนที่จะเป็นโยคะ ในขณะเดียวกัน คุณแม่วัย 68 ปีของคุณกำลังเข้าชั้นเรียนฟิตเนสออนไลน์ที่ปรับระดับความยากโดยอัตโนมัติตามความสามารถของเธอแบบเรียลไทม์ ส่วนลูกชายวัยรุ่นของคุณ เขาไม่ได้ฝึกซ้อมฟุตบอล แต่กำลังนั่งฝึกเพิ่มความเร็วในการคลิกเมาส์เพื่อเตรียมตัวแข่งขัน E-Sports ที่มีเงินรางวัลหลายล้านบาท นี่คือโลกปี 2578 ที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเราอย่างรวดเร็ว และคำถามง่ายๆ ที่ผมอยากถามคือ บัณฑิตวิทยาศาสตร์การกีฬาที่จบออกมาวันนี้ พร้อมสำหรับโลกนั้นแ...

เมื่อครั้งยังเยาว์วัย เราเหมือนดอกไม้ที่เพิ่งบานสะพรั่ง อยากให้ผึ้งทุกตัวมาเกาะ อยากให้สายลมพัดกลิ่นหอมไปทั่วสวน จบการศึกษามาใหม่ๆ เราถือปริญญา ประกาศนียบัตรอราวกับถือดาบ พร้อมฟาดฟันโลกให้รู้ว่าเรามีอยู่ เราแชร์ทุกความสำเร็จบนโซเชียลมีเดีย เราเล่าทุกความภาคภูมิใจให้เพื่อนฟัง เราต้องการแสงสปอตไลต์ส่องมาที่ตัวเรา เหมือนนักแสดงบนเวทีที่กลัวจะถูกลืม แต่แล้ววันหนึ่ง เมื่อเวลาผ่านไป ความต้องการเหล่านั้นก็เริ่มจางหาย เราเริ่มชอบความเงียบ เริ่มหันมาดูคนรอบข้างมากกว่ามองตัวเอง เริ่มใช้ชีวิตแทนที่จะพิสูจน์ชีวิต นี่คือปรากฏการณ์ที่มานุษยวิทยาเรียกว่า "การเปลี่ยนผ่านของตัวตน" จากการเป็นศูนย์กลางของจักรวาล สู่การเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาล Erikson นักจิตวิทยาพัฒนาการ อธิบายว่ามนุษย์เราผ่านระยะต่างๆ ของชีวิตเหมือนผีเสื้อผ่านวัฏจักรการเปลี่ยนแปลง ในวัยหนุ่มสาว เราอยู่ในระยะที่ต้องการสร้างความสัมพันธ์และยืนยันตัวตน ราวกับนกที่เพิ่งบินได้ต้องร้องเสียงดังๆ ให้ฝูงรู้ว่าเราอยู่ตรงไหน เราต้องการเป็นที่ยอมรับ เป็นที่จดจำ เป็นที่พูดถึง ความรู้สึก "อยากโชว์ออฟ" ไม่ใช่ความอวดดี แต่เป็นสัญชาตญาณ...

นานๆจะเขียนเรื่องราวควาประทับใจกันบ้าง วันนี้ขอไร้สาระกันบ้าง กับเรื่องราวที่ได้แรงบันดาลใจมาจากเอเชี่ยนยูธเกมส์ ที่ประเทศบาห์เรน ผมเชื่อว่าคนช่วงวัยอย่างเราคงเคยได้รับแรงบันดาลใจจากการ์ตูนญี่ปุ่น ซึบาสะ โรงแรมอวกาศ คิวทอง มาบ้าง เลยอยากจะแชร์เรื่องราวที่เป็นแรงบันดาลใจเกี่ยวกับกีฬา มิกซ์มาเชี่ยลอาร์ต บ้าง หากชื่อและตัวละครในเรื่องไปสอดคล้องกับใครเข้า ผู้เขียนไม่รับผิดชอบนะครับ เรื่องนี้เป็นเหตุการณ์สมมติ ขึ้นเท่านั้น  เมื่อเวทีการแข่งขันกลายเป็นห้องเรียนรู้ เสียงระฆังดังขึ้นในยามเช้าตรู่ที่ศูนย์ฝึก MMA แห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร เหงื่อของนักกีฬารุ่นเยาว์เริ่มไหลริน พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อเรียนรู้แค่การชก การถีบ หรือการล็อค แต่มาเพื่อค้นหาบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่านั่นก็คือการค้นพบตัวเอง การเคารพผู้อื่น และความหมายของการเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ในโลกที่มองว่า Mixed Martial Arts (MMA) เป็นเพียงกีฬาที่โหดร้าย รุนแร เต็มไปด้วยความรุนแรงในกรงเหล็กแปดเหลี่ยม Octagon หรือแม้กระทั่งเวที TATAMI แต่น้อยคนนักที่เข้าใจว่า ภายใต้อาวุธที่ออก ที่แท้จริงแล้วคือปรัชญาแห่งการพัฒนามนุษย์ที่สอดคล้องกับจิตวิญ...

  ผมตัดสินใจเขียนบาทความนี้ขึ้นเพราะผมเป็นห่วงนักมวยหลายๆคน ที่กลายเป็นคนที่สนองต่อการแสดงศักยภาพของผู้ฝึกสอนบางท่าน ที่ยังไม่เข้าใจวัตถุประสงค์และอันตรายของการลงนวม Sparring ในกีฬามวยสากลสมัครเล่น ผมก็ได้แต่หวังว่า วันหนึ่งวันที่พวกเขามาอ่านบทความที่ผมเขียนแล้วคิดตามไปเขาจะเข้าใจถึงวัตถุประสงค์ และสิ่งที่เรียกว่า Athletes Safeguards ในนักกีฬาทุกระดับ เพื่อที่จะทำให้เรารู้ว่า เราฝึกซ้อมกีฬาเพื่ออะไร กีฬามันฝึกซ้อมแล้วมันต้องดีต่อร่างกาย จิตใจ ซิ ถ้ายิ่งฝึกไปแล้วต้องแลกมาด้วยอาการบาดเจ็บ หรือเจ็บป่วย มันไม่ใช่กีฬา แต่มันคือการทำร้ายร่างกาย นะครับ โดยเฉพาะอวัยวะที่สำคัญที่สุดของร่างกายของเราคือ สมอง (Brain) นั่นเอง กีฬามวยเป็นศาสตร์ที่ผสมผสานระหว่างพละกำลัง, เทคนิค, และสติปัญญา การฝึกฝนเพื่อก้าวสู่ความเป็นเลิศนั้นต้องอาศัยองค์ประกอบหลายอย่าง แต่หนึ่งในกระบวนการที่สำคัญและเป็นที่ถกเถียงกันมากที่สุดคือ "การลงนวม" (sparring) การลงนวมเป็นมากกว่าแค่การซ้อมชก แต่เป็นกระบวนการเรียนรู้ที่ซับซ้อนซึ่งจำเป็นต่อการพัฒนานักมวยให้สมบูรณ์  Blog นี้จะเขียนถึงความสำคัญของการลงนวมในมิติของการพัฒ...

มาซาทาดะ อิชิอิ รู้ตั้งแต่วันแรกที่เขาเซ็นสัญญา เขารู้ว่าเก้าอี้ที่เขานั่งนั้นร้อนระอุ ในการสร้างระบบให้กับทีมชาติไทย รู้ว่าทุกคนก่อนหน้าเขาถูกเผาจนไหม้เกรียม และรู้ดีว่าไม่ว่าเขาจะทำได้ดีแค่ไหน เขาก็จะถูกสมาคมกีฬาฟุตบอลแห่งประเทศไทยปลดออกเหมือนกัน เพราะนี่ไม่ใช่ปัญหาของโค้ช แต่เป็นปัญหาของระบบที่เน่าเฟะตั้งแต่ฐานราก วันนี้ เมื่ออิชิอิกำลังยืนอยู่บนหน้าผา เราไม่ควรถามว่าอิชิอิทำได้ดีพอหรือไม่ แต่เราควรถามว่าทำไมระบบฟุตบอลไทยถึงฆ่าโค้ชทุกคนที่เข้ามา นี่ไม่ใช่บทวิเคราะห์ผลงานอิชิอิ นี่คือการชันสูตรพลิกศพของระบบการจัดการฟุตบอลไทยที่ใครก็รู้ว่ามันตาย แต่ไม่มีใครอยากยอมรับ การยอมรับในสิ่งที่ผิดนี่มันแย่ยิ่งนัก ลองนึกภาพองค์กรหนึ่งที่จ้างผู้บริหารระดับสูงด้วยสัญญาเพียงหนึ่งถึงสองปี กำหนด KPI ที่ต้องชนะทันทีในทุกทัวร์นาเมนต์ เปลี่ยนกลยุทธ์องค์กรทุกสิบแปดเดือน ไม่มีแผนพัฒนาบุคลากรระยะยาว และปล่อยให้สื่อมวลชนกับผู้มีอิทธิพลภายนอกแทรกแซงการตัดสินใจ ในโลกธุรกิจ องค์กรแบบนี้ล้มละลายไปแล้ว แต่นี่คือวิธีที่สมาคมฯ บริหารทีมชาติไทยมาตลอดสิบปี เกียรติศักดิ์ "ซิโก้" เสนาเมือง วีรบุรุษของชาติ ท...

คืนหนึ่งในเดือนตุลาคม 2568 บริเวณหน้าร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งในชลบุรี ภาพที่ไม่มีใครอยากเห็นได้เกิดขึ้น ชายวัยกลางคนคนหนึ่งในอาการมึนเมาหนักกำลังทะเลาะวิวาทกับกลุ่มวัยรุ่น เสียงโวยวายดังกึกก้อง พนักงานร้านรีบปิดประตูเพื่อความปลอดภัย สถานการณ์บานปลายจนมีการผลักดัน แลกหมัด และท้ายที่สุดชายคนนั้นก็ถูกจับล็อกล้มลงกับพื้น คลิปวิดีโอเหตุการณ์นี้แพร่กระจายไวรัลในโลกออนไลน์ภายในไม่กี่ชั่วโมง แต่สิ่งที่ทำให้ผู้คนสะดุ้งตกใจไม่ใช่เพียงความรุนแรงในคลิป หากแต่เป็นตัวตนของชายคนนั้น อำนาจ รื่นเริง อดีตแชมป์โลก IBF รุ่นฟลายเวต เจ้าของเหรียญทองแดงเวิลด์แชมเปียนชิพ เหรียญทองแดงเอเชียนเกมส์ และเหรียญทองซีเกมส์ ฮีโร่ของคนไทยที่เคยยืนบนโพเดียมรับเหรียญด้วยความภาคภูมิใจ ตอนนี้กลับกลายเป็นหัวข้อข่าวในทางลบ เรื่องราวของอำนาจ รื่นเริง ไม่ได้เริ่มต้นด้วยความล้มเหลว ตรงกันข้าม มันเริ่มต้นด้วยเรื่องราวแห่งการขายวิญญาณ ชายหนุ่มจากชลบุรีที่เคยเป็นนักชกมวยไทยในนาม "เพชร ต.บางแสน" ต้องพลาดพลั้งเข้าไปเกี่ยวข้องกับคดีวิ่งราว และติดคุกถึง 18 เดือน แต่แทนที่จะจมอยู่กับความผิดพลาด เขากลับลุกขึ้นมาสู้ในการชกมวยสากล...