Sirichet's Blog

การประเมินผลกระทบทางเศรษฐกิจและสังคมจากการจัดการแข่งขันกีฬาเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนซึ่งต้องอาศัยระเบียบวิธีวิจัยที่รัดกุมและเป็นมาตรฐานสากล บทความนี้ นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอการวิเคราะห์เชิงลึกและสังเคราะห์องค์ความรู้เกี่ยวกับระเบียบวิธีการประเมินผลกระทบที่ได้รับการยอมรับในระดับสากล โดยเจาะลึกถึงกลไกทางทฤษฎี ข้อดีข้อเสียของแต่ละแบบจำลอง ตั้งแต่แบบจำลองปัจจัยการผลิตและผลผลิต (Input-Output Model) แบบจำลองดุลยภาพทั่วไป (Computable General Equilibrium Model) การวิเคราะห์ต้นทุนและผลประโยชน์ (Cost-Benefit Analysis) ไปจนถึงการประเมินผลตอบแทนทางสังคม (Social Return on Investment) การศึกษานี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงเอกสารและการสังเคราะห์องค์ความรู้ ผลการศึกษาพบว่าแบบจำลอง I-O มักให้ค่าผลกระทบสูงเกินจริง 30-50% เมื่อเทียบกับแบบจำลอง CGE ที่คำนึงถึงข้อจำกัดด้านทรัพยากรและกลไกราคา นอกจากนี้ ยังนำเสนอกระบวนการเก็บรวบรวมข้อมูลตามมาตรฐาน OECD และ IOC รวมถึงตัวชี้วัดความสำเร็จ (KPIs) และเครื่องมือวัดผลที่เหมาะสมสำหรับบริบทประเทศไทย รายงานนี้จะเป็นแนวทางให้หน่วยงานภาครัฐ สมาคมกีฬา และผู้จัดงานได้นำไป...

มวยไทย ศิลปะการต่อสู้แปดทิศที่เคยเป็นความภาคภูมิใจของชาติ กำลังยืนอยู่บนทางแยกที่เจ็บปวดที่สุดในประวัติศาสตร์ ในขณะที่สายตาชาวโลกนับล้านจับจ้องไปที่สังเวียนอันวิจิตรตระการตาของ ONE Championship ที่มวยไทยถูกยกระดับเป็นศิลปะการแสดงระดับโอลิมปิก ที่นักสู้สามารถสร้างแฟนคลับ การยอมรับ จากหมัดเท้าของตน กลับกันในฟากฝั่งของมวยไทยสมัครเล่น โดยเฉพาะในเวทีระดับภูมิภาคอย่างซีเกมส์ กลับกลายเป็นสนามรบที่เต็มไปด้วยเงามืดของการเมือง ความไร้ซึ่งความยุติธรรม และความหวังที่ถูกทำลายซ้ำแล้วซ้ำเล่า หัวใจของปัญหาเริ่มต้นจากสหพันธ์กีฬามวยไทยนานาชาติ หรือ สหพันธ์มวยไทย องค์กรเพียงแห่งเดียวที่ได้รับการรับรองจากคณะกรรมการโอลิมปิกสากล แต่ภายใต้เกราะทองอันเปล่งประกายนั้น กลับซ่อนโครงสร้างอำนาจที่รวมศูนย์อย่างน่าวิตก ตลอดหลายทศวรรษที่ผ่านมา สหพันธ์มวยไทย ถูกขับเคลื่อนโดยกลุ่มบุคคลเพียงไม่กี่คน โดยมี ดร.ศ และ มิสเตอร์ ฟ. อดีตนักมวยชาวเยอรมันผู้สวมหมวกหลายใบในองค์กรกีฬาโลก เป็นแกนหลัก การที่บุคคลเดียวกันนั่งบนเก้าอี้หลายตัวพร้อมกัน ทั้งในสหพันธ์มวยไทย สภามวยโลก และองค์กรกีฬาระดับสากลอื่นๆ ได้ก่อให้เกิดคำถามอันหนักอึ้...

เสียงเชียร์ดังก้องไปทั่วสระว่ายน้ำในการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 33 ที่ประเทศไทยเป็นเจ้าภาพ แต่ไม่ใช่สำหรับพวกเขาGary Tan หัวหน้าผู้ฝึกสอนทีม ชาติสิงคโปร์ ยืนอยู่ริมสระ มือทั้งสองกำแน่น สายตาจับจ้องนักว่ายน้ำทีมชาติสิงคโปร์ ที่ผลงานกำลังตกลงไปอีกครั้ง วันที่สองของการแข่งขัน ซีเกมส์ ครั้งที่ 33 แล้ว และพวกเขายังคงอยู่ในโหมด "เป็นรอง" นี่ไม่ใช่สิงคโปร์ที่ทุกคนรู้จัก พวกเขาคือ "เจ้าสระ" ผู้ที่ควรจะกวาดเหรียญทองได้อย่างง่ายดาย แต่ในสองวันแรก เหรียญทองที่ได้กลับนับได้ด้วยนิ้วมือ เสียงกระซิบเริ่มดังขึ้น บางคนเริ่มตั้งคำถาม "เกิดอะไรขึ้นกับสิงคโปร์?" ค่ำคืนแห่งการเปิดใจ คืนนั้น Gary ไม่ได้นอน เขารวบรวมทีมโค้ชทั้งหมดเข้าห้องประชุม กระดานไวท์บอร์ดเต็มไปด้วยตัวเลข สถิติ วิเคราะห์ทุกอย่างที่ควรจะวิเคราะห์ แต่มันไม่ใช่ตัวเลขที่จะช่วยให้พวกเขาพลิกเกมได้ "เราต้องพูดคุยกับเด็กๆ" Gary พูด "จริงๆ ด้วยหัวใจ" เช้าวันถัดมา เขาไม่ได้เรียกประชุมทีมด้วยท่าทีของผู้ฝึกสอนที่จะต่อว่า แต่เป็นการนั่งคุยกันแบบเปิดใจ เขาฟังเสียงของลูกทีม ฟังความกลัว ความกังวล และค...

เสียงปรบมือดังสนั่นในสนามกีฬา ธงชาติปลิวไสวไปกับสายลมในยามบ่าย นักกีฬาสวมชุดวอร์มยืนบนแท่นรับเหรียญเพื่อรับเหรียญทอง มือทั้งสองประสานกันยกขึ้นเหนือศีรษะเหมือนกอดความภาคภูมิใจทั้งประเทศไว้ในอ้อมแขน ภาพนี้เป็นภาพที่เราคุ้นเคย—ภาพที่ทำให้หัวใจเต้นแรง—ภาพแห่งชัยชนะในมหกรรมกีฬาซีเกมส์ แต่ถ้าฉันบอกคุณว่า ความสำเร็จที่แท้จริงของการจัดงานกีฬานานาชาตินั้น ไม่ได้วัดกันด้วยจำนวนเหรียญทองที่เราเห็นบนตารางอันดับเสมอไป คุณจะเชื่อไหม? ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จักอาเซียนกับบริบททางพหุวัฒนธรรมกันสักนิด เราสามารถจัดแบ่งประเทศในกลุ่มอาเซียนออกเป็นสามกลุ่มใหญ่ๆได้ดังนี้ ประเภทของ "ค่านิยมการกีฬา" ในอาเซียน กลุ่ม 1: "วัฒนธรรมแห่งเกียรติยศ" (ไทย, ลาว, กัมพูชา, เมียนมาร์) เน้นความภาคภูมิใจในชาติ น้ำใจนักกีฬาสำคัญมาก กระบวนการและความพยายามมีค่า การชนะด้วยวิธีที่ไม่สวยงามไม่น่าภาคภูมิใจ กลุ่ม 2: "วัฒนธรรมแห่งวินัย" (เวียดนาม, สิงคโปร์) เน้นระบบและการจัดการ วัดผลด้วยข้อมูล metrics ทุกคนต้องทำหน้าที่ ผลประโยชน์ ส่วนตัวรองจากส่วนรวม กลุ่ม 3: "วัฒนธรรมแห่งความหลงใหล...

ถ้าจะให้ยกนิ้ว (ที่ไม่ใช่นิ้วกลาง) ชูให้กับความสำเร็จอันหนึ่งของซีเกมส์ 2025 นั่นคงเป็นความสามารถในการ "สร้างกระแส" ได้อย่างต่อเนื่องตั้งแต่ก่อนการแข่งขันจะเริ่ม ตั้งแต่โปสเตอร์ AI ที่มือหกนิ้วเท้าแปดข้าง ไปจนถึงเพลงชาติเวียดนาม-ลาวที่นักกีฬาต้องร้องอะคาเปลลาสดเพราะเจ้าหน้าที่เทคนิคหมดเวลาทำงานกลับบ้านไปแล้ว หากจะเทียบกับศิลปะการแสดงนี่คือ Stand-up Comedy ที่ไม่ต้องเขียนบท เพราะชีวิตจริงตลกกว่า แต่เบื้องหลังเสียงหัวเราะขื่นของประชาชนคือน้ำตาของนักกีฬาที่ไม่ได้รับเบี้ยเลี้ยง ความอับอายของเจ้าหน้าที่ที่ถูกตำหนิ และคำถามที่ว่า ทำไมประเทศที่เคยจัดเอเชี่ยนเกมส์ได้อย่างสง่างาม กลับจัดซีเกมส์ได้อย่างเละเทะขนาดนี้ รากเหง้าของปัญหาเริ่มต้นจากสิ่งที่นักวิชาการเรียกว่า "Path Dependency" หรือการพึ่งพิงเส้นทางในอดีต เปรียบเหมือนรถไฟที่วิ่งบนรางที่วางไว้แล้ว แม้รางนั้นจะผิดพลาดแต่ก็เปลี่ยนทิศไม่ได้ง่ายๆ การตัดสินใจรับเป็นเจ้าภาพในปี 2565 ภายใต้รัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ มาพร้อมกับกรอบความคิดแบบ "เราเคยจัดเอเชี่ยนเกมส์ได้ ซีเกมส์ง่ายกว่า" จึงประเมินงบไว้เพียง 2 พันล้านบาทโดยค...